Słownik etymologiczny języka polskiego/pion
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pion, ‘ołowianka (do wskazywania prostopadłości)’, pionowy, ‘prostopadły, wertykalny’, z włos. piombo, łac. plumbum, ‘ołów’ (franc. plombe, stąd plomba, plombować). Inne pion, ‘pieszek w szachach’, z franc. pion, ‘żołnierz’ (od łac. pedo, ‘piechur’), skąd i pionier itd. (franc. pionnier).
