Słownik etymologiczny języka polskiego/plama
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
plama, plamisty, plamić, wyłącznie polskie, nieznane innym Słowianom; słowo niestare; i dla ‘cętek na futrze, sierści’. Dawniej, w 16. wieku, stale plana (u Leopolity i i.), a to jest prasłowo: rus. pleń od plet’, o ‘butwieniu, gniciu’, lit. plēnys, prus. plejnis, o ‘żarzewiu’; por. pleśń (pod plesz). P. płowy.