Słownik etymologiczny języka polskiego/psota

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

psota, od psi (p. pies), zwykłym przyrostkiem (-ota); psocić, psotliwy, psotliwość, psotnik; nietylko dla ‘figlów, psich kusów’, ale w dawnym języku głównie i dla ‘nierządu’ wszelakiego: »będą się psocić córki wasze«, Leopolita, »w domu nierządnicy psotę płodzili«; w biblji psotny tłumaczy ‘najgorszy’.