Słownik etymologiczny języka polskiego/rumiany
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rumiany, rumienić ze złożeniami; rumienidło, ‘ruż, barwiczka’, w 15. wieku; od rud-; był rzeczownik *ru(d)-men- (por. litew. raumuo, raumenio, o ‘mięsie’), jak ka-mień; jak do kamień: kamiany, tak do *ru(d)men: rumiany. Słowo u wszystkich Słowian to samo: cerk. ruměn, itd.
