Słownik etymologiczny języka polskiego/runa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
runa, głównie w liczbie mnogiej: runy; runiczny; ‘pierwotne pismo niemieckie, drewniane’, najdłużej w Skandynawji popłacające; z niem.
