Słownik etymologiczny języka polskiego/runąć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
runąć, ‘upaść z hukiem, hrymnąć’; przed n wypadło ch, co Ruś zatrzymała: ruchnuť sia, ‘runąć’; p. ruch.
