Słownik etymologiczny języka polskiego/rura

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

rura; ludowe rozpodobnienie ruła; rurka, rurny, rurnik, rurkować; rurmistrz; z niem. Rohr, Röhre, z stałem u zamiast niem. o; dziś już zapomniany rurmus, ‘wodociąg’: »z rurmusa woda w skrzynię rurmusową ciecze«. Rura, rynna i rynsztok już w 15. wieku ogólne. Ale rurał, dla ‘gbura, nieokrzesanego’, i rurant, wymysły szkolne 16. wieku z łac. rūs, ‘wieś’, ruralis, ‘wieśny’; rurant z końcówką od innych na -ant (jak wagant), jeśli nie wprost z czes. rurant, ‘dureń’.