Słownik etymologiczny języka polskiego/ryczałt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
ryczałt; dziś tylko ryczałtem, ‘hurtem, masowo’, dawniej o ‘pożyczce, sumie podwajanej w razie niewypłacenia na czas oznaczony’; »ze sporym ryczałtem«, ‘sowicie’; w formie pierwotnej ryczart: »pod zakładem (t.j. ‘warunkiem’) ryczartu«, u Bielskiego; z niem. Rutscher(zins). Słowo ryczałt dla ‘ryku’ nie istnieje w mowie, błąd to słownikarski.
