Słownik etymologiczny języka polskiego/słaby
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
słaby, słabość, słabowity, słabeusz (nasza łacina!); zasłabnąć; osłabły, słabieć, słabizna (»żebra kończą się na słabiźnie«); prasłowo; niem. schlaff i schlafen (nord. slapr, ‘słaby’, i goc. slēpan); słowa lit. łotewskie są albo pożyczone, albo podejrzane (słobnas, słobti i słabti, ‘słabieć’). U wszystkich Słowian tak samo: cerk. słab, serb. slabina, ‘słabizna’, itd.
