Słownik etymologiczny języka polskiego/sława
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sława, sławny; sławętny w 15. wieku (biblja i i.), z tego od 16. wieku sławetny (zamiast słowętny, czes. slowutný); sławić, błogosławić (zamiast błogosłowić!); wysławiać, zniesławiać, itd.; prawosławie i prawosławny zamiast prawowierny; (jest to nowsze ruskie błędne tłumaczenie, od 14. wieku, greckiego orthodoksos, bo doksa i ‘wiarę’ i ‘sławę’ znaczy; pierwotnie tylko prawowierije istniało). Prasłowo; p. słynąć; lit. szłowē i szławinti (‘sławić’). Tak samo u wszystkich Słowian. P. słowo.
