Słownik etymologiczny języka polskiego/słomka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
słomka, ptak ‘bekas’; jeszcze Cygański 1584 r. pisze słanka i słęka (ę odpowiada stale dawniejszemu an), a pokrewne języki dowodzą, że postać pierwotna *słonka (stąd węg. szalonka); czes. słowień. sluka (a jest i szljuka!); lit. prus. słanka, łotew. sluoka; ptak przezwany od ‘ślęczenia’, ‘skrzypienia’, p. ślęczeć (nie od słomy niby, t. j. długiego dzióba).
