Słownik etymologiczny języka polskiego/siebie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
siebie, sobie, się, sobą; si (skrócone, w mazowieckim sipęknę; sibretkowie, zamiast bratkowie; stale na końcu wszelakich złożeń: coś z cosi, ktoś z ktosi); ściągnięte: se, sy (p.); odmiana to zaimka zwrotnego, cerk. sebe, sebě, sę, soboją, si (w swojasi, ‘do domu’, ocalało do dziś w ruskiem, co zresztą mi, ti, si nie zna); prus. sebei, sien, si; ind. sē, grec. hoi, łac. sibi, niem. si-ch.
