Słownik etymologiczny języka polskiego/sigać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sigać, ‘rzucać’, narzeczowe (w 16. wieku zapisane jako mazowieckie: »kamyckami sigali«). Prasłowiańskie; rus. signut’, ‘skoczyć’, cerk. sig, ‘kostka’ (w losowaniu), serb. siga, o ‘zędrze’.
