Słownik etymologiczny języka polskiego/straż
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
straż, dawniej straża, jeszcze dawniej (w 10. do 13. wieku) stróża (‘obowiązek czuwania i ruszania na pomoc’) i starża (z pierwotnem następstwem brzmień); strażnik, strażnica; nowe: strażak, strażacki, wedle innych na -ak (jak rybak); p. stróż. Uchodzi z powodu niepolskiego ra za pożyczkę z czes. stráż, stráże, ale to nie rozstrzyga, skoroż takie ra, ła, zamiast ro, ło, i w innych słowach zachodzi (por. władać).
