Słownik etymologiczny języka polskiego/strawa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
strawa, strawny, niestrawność; pierwotnie ‘stypa’: »strawę« wyprawiają r. 454 nad grobem Atyli; u nas jeszcze w 15. wieku ‘stypę’ tak nazywano; p. truć; w przekleństwach (psia strawo itd.) i później to znaczenie przebija; wkońcu: ‘pokarm’; strawica (u Reja i i.), strawne, ‘wikt’, strawować, ‘utrzymywać, chować’; strawca, ‘marnotrawca’; czes. rus. strawa, ‘potrawa’. Por. trawa.
