Słownik etymologiczny języka polskiego/szczel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szczel, szczelina, szczelny, szczelnie, to samo co skała, skałuba, szczałuba i szczałba, szczałbatka; szczel z *skel-, co w skała z wokalizacją a; zaś szczałba od jakiegoś skēl-; p. skała; prasłowiańskie to: słowień. szczalja, ‘skałka’, rus. szczel, i »niezmiękczone« małorus. skela, ‘skała’, białorus. »szkielić zuby«, szkieli, ‘żarty’, rus. szczelit’ i szkielit’ (por. zuboskał, o ‘szyderczym’).
