Słownik etymologiczny języka polskiego/szmat
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szmat, szmata, szmatka, szmaciarz, szmaciany; szmatławy, szmatłajstwo; od nas na Ruś przeszło; czes. szmatati, chmatati, ‘dotykać’, a szmaťha i szmaťla o ‘krzywym chodzie’, o ‘wykrzywionych obcasach’, ale chmat, chmátnouti, ‘zarwać’, nadaje się dobrze do szmat naszych, bo od ‘darcia’ stale przezywamy ‘szaty’ (por. nasze rąb; bułg. serb. drecha, ‘suknia’, załab. drasta, od darcia; franc. drap, franc. robe od niem. Raub).
