Słownik etymologiczny języka polskiego/tuk

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

tuk, tuczny, tuczyć; tuczen mużyk, nazwa rośliny u Stanka 1472 r., czechizm. Prasłowo; tak samo u wszystkich Słowian, dla ‘tłuszczu, smalcu’; litew. taukaī, ‘tuk’, taukinas, ‘zatłuszczony’, tunku, tukti, ‘tłuścieć’, prus. taukis, ‘smalc’; zestawiają z anglosas. theoh, z czego (z innych narzeczy) i nasze dych, dycha (p.). Urobione przyrostkiem -k (por. znak) do ty-ć. R. 1607: »tuczec albo łopatka« (u psów i koni).