Słownik etymologiczny języka polskiego/urt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
urt, ort, z niem. Örten, Ürten, waga i (głównie) moneta: ‘czwarta część talara’; ‘ćwierć czerwonego złotego’; ginie w 17. wieku; »urtami rzucać«, ‘rzygać’. P. ort.
