Słownik etymologiczny języka polskiego/wendeta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
wendeta, wendeciarz, ‘tandeta’, ‘tandeciarz’, w 16. i 17. wieku; z włoskiego; później włoch (vendita, venditore, ‘przekupień’, bo vendetta ‘zemstę’ znaczy) ustąpił niemcowi: wendeta słowu tandeta (p.).
