Słownik etymologiczny języka polskiego/wiersza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wiersza, dawniej wirsza, ‘sieć na ryby i raki’, z prącia (wierzbiny) albo z wielkiego sitowia, w kształcie lejku; prasłowiańskie; serb. słowień. czes. wrsza, rus. łuż. wjersza; od wierzch, bo się »zawiersza«; wierszyć (np. szopę, stertę), ‘zakończyć wierzchem spadzistym’, zawierszyć, ‘zakończyć’, w 16. i 17. wieku; p. wierzch, jeśli ten wywód wierszy nie »słoworód ludowy« raczej; p. powróz.
