Słownik etymologiczny języka polskiego/wiewiórka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wiewiórka, mylnie wewiórka, wiewiór w 15. wieku i w Ezopie; czes. wewerka, wewer; prasłowo; cerk. wĕwerica; różni Słowianie przekręcają to: niewierica, lĕwerica, jewerica, werwerica; prus. weware, lit. weweris, wowere, waiweris (jak w cerk. wě-); łac. viverra, ‘łasica’; kimryjskie (celt.) gwywer, ‘wiewiórka’; pers. warwarah, ‘wiewiórka’; niem. Eichhorn (anglosas. acveorna), przez słoworód ludowy odmienione znacznie? Może cała nazwa wędrowała z skórkami od Słowian; może to pożyczka od nich? W ruskiem nazwa biełka (nasze biel), od jej białego futra zimowego; nasze popielice nie krajowej, rudej, lecz północnej, szarej, dotyczą.
