Słownik etymologiczny języka polskiego/wija
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
wija, ‘zawierucha’, częściej wijadl (jak mokradl), p. wić; prasłowiańskie: cerk. wijaľ, wijalije, wijalica, ‘burza’, bułg. wijŭlica, serb. wijawica; rus. wiejalica i, z innym przyrostkiem, wjuga.
