Słownik etymologiczny języka polskiego/winda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
winda, windować; winduga i binduga, ‘miejsce składowe’; od 16. wieku; z niem. Winde, winden, co we związku z wenden, ‘obracać’, wandeln i wandern, ‘wędrować’.
