Słownik etymologiczny języka polskiego/wykot
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
wykot; »na cukry, marcypany i insze wykoty« (‘wymysły, wyderki’), Potocki; wykot zresztą mówi się o ‘rodzeniu jagniąt’: »wykot wiosenny«, jak czes. wykot; ale jest i wykotca, ‘namawiający do wykotu, wyporania się’, bo wykocić się: ‘wybuchnąć’ (Potocki). P. kot (kotny).
