Słownik etymologiczny języka polskiego/wykwintny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wykwintny, pierwotnie o spiewie, jeszcze u Zimorowica: »padwany (‘pieśni’) wykwintować ładnie«; od kwinty muzycznej (p.); panny to słowo utworzyły i przeniosły na ‘przesadę w stroju i mowie’ (por. gorgi, gorgolić z takiem samem przejściem znaczenia); wykwinty, wykwintność, o ‘grymasach’, dziś o tem, ‘co wyszukane, eleganckie, pańskie’.
