Serce, duszo stój!

<<< Dane tekstu >>>
Autor	anonimowy
Tytuł	Serce, duszo stój!
Pochodzenie	Kantyczki czyli Zbiór najpiękniejszych kolęd i pastorałek
Wydawca	Józef Cebulski Wydawnictwo Książek do Nabożeństwa i Skład Dewocjonalij
Data wyd.	1943
Druk	Drukarnia „Ars-Sacra“
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[86]

69.

 Serce, duszo stój! Idzie Jezus mój! Jezus z nieba sam. Jako biedne dziecię, jawi się na świecie, jednak to Bóg sam.
 Słodki Jezu nasz, Ty, co dusze znasz, czytaj, czytaj w nich. Bardzo tam ubogo, lecz miłości mnogo, w sercach dziatek Twych.
 O, Ty lejesz łzy, zapłaczmyż i my. O, bo smutno tak, widzieć płaczącego Jezusa naszego. Naszych serc Mu brak.
 Nie płacz, Jezu, nie! My kochamy Cię, z całej duszy sił. Spocznij tu bezpiecznie, w sercach naszych wiecznie, tyś najpierwszy był.
 Cóż, Jezuniu, cóż? Ty nie płaczesz już? Boże, chwała Ci! Że się serduszkami, i naszymi łzami, utuliłeś już.

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).