[86]SERDECZNA PIEŚŃ.
Serdeczna pieśń, skrzydlaty ptak,
Jak płomień pierś rozpiera,
I rzuca się w powietrzny szlak,
Do życia się wydziera.
Serdeczna pieśń jak gwiazda drży,
Objęta wkoło mrokiem,
I ciemną noc promiennym swym
Ciągle przebija wzrokiem.
Bo życiem jej ciepło i blask
I miłość i cierpienia,
Przeszłości grób, przyszłości świt,
Źródłami jej — natchnienia.
Serdeczna pieśń unosi się
Nad prochy i nad pyły,
Ponury fałsz, zasadzek sieć —
Nie zgnębią lotnej siły!
I nieraz ją brano na strzał,
Szarpano jej purpurę,
Lecz młody duch tylko się śmiał
I dumnie wznosił w górę.
I nieraz tłum ją skrzywdził już,
Nie szczędził głazów, błota,
Lecz ona wśród słonecznych zórz
Stała nietknięta, złota!
[87]
I stoi wciąż i prosty lud
Melodją swą kołysze,
Prostaczek wierzy w pieśni cud
I słuch zatapia w ciszę...
I słyszy w niej znajomy głos,
Na sercu składa ręce,
I czuje, że przyszłości los
W serdecznej lśni piosence.
Serdeczna pieśń puka do chat
I zbiera tam słuchaczy,
I z wszystkich bólów, cierpień, strat,
Cudną przyszłość tłómaczy.
Serdeczna pieśń, skrzydlaty ptak
Zna miłość i cierpienie,
Na nowych dni promienny znak
Rozpala swe natchnienie.
Lwów.Szczęsna (Cybulska).
