Setnik rymów duchownych/XCI
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Setnik rymów duchownych |
| Pochodzenie | Sebastyana Grabowieckiego Rymy duchowne 1590 |
| Redaktor | Józef Korzeniowski |
| Wydawca | Akademia Umiejętności |
| Data wyd. | 1893 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały Setnik rymów duchownych Cały zbiór |
| Indeks stron | |
XCI.
Gdy wspomnię na swą złość, snadnie rzekę, Panie,
Iż niegodno, aby me z płaczem wołanie
Przed majestatem twym kiedy stanąć miało,
Bo wieczną wzgardą być dosyć przyczyn dało.
5
A przeto, gdy karzesz, czynisz sprawiedliwie,Przeciw temu mówić nie mogę prawdziwie,
Pocieszyszli kiedy, nie godność ma czyni,
Lecz twe miłosierdzie bez wszelkiej przyczyny.
Nie patrz na me[1] głupstwo, odwróć oczy swoje
10
Od sprosności moich, a dobroci twojeNiech memi prośbami nie brzydzą się, Panie,
Bo wzgardziszli grzesznym, zkądżeć cześć powstanie?
Nie są tej godności nieba, ni[2] anieli,
By swem dostojeństwem twoję łaskę mieli.
15
Dobroć twoja tylko, dobroć twoja, Panie,Napełnia obłoki, utwierdza otchłanie.
Czyń i zemnie, ojcze, tobie takowego,
Abym poczytan był w liczbie ludu twego;
Uskrom’ chęć do złego, a wziąwszy za rękę,
20
Wiedź, gdzie dobra twoje, a jać oddam dziękę.
