Skra spada z wysokości... (Heine, 1912)


Ciężko na sercu — gdzież ponikły... Skra spada z wysokości... • Z martwej roztoki • Z „Księgi pieśni“ Heinego • Heinrich Heine Umarły moje pieśni
Ciężko na sercu — gdzież ponikły... Skra spada z wysokości...
Z martwej roztoki
Z „Księgi pieśni“ Heinego
Heinrich Heine
Umarły moje pieśni
Przekład: Władysław Orkan.

12.

Skra spada z wysokości,
Przecina światłem mrok —
Gwiazda to mojej miłości,
Za którą leci mój wzrok.

Padają z białej jabłoni
Liście, jak cichy żal;
Podmuch je po ziemi goni,
Ponosi w ciemną dal.

Dowiewa śpiew łabędzi
Z czarnych, jeziornych błoń —
Coraz to ciszej gędzi,
Aż go pochłania toń.

Noc. Ni szelestu skargi.
Liście pogonił wiew.
Gwiazda strzaskana w piargi.
Przebrzmiał łabędzi śpiew.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Orkan.