Sonet (Goreję, Panie...)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Chrzciciel Marini
Tytuł	Sonet
Pochodzenie	Obraz literatury powszechnej, tom II
Wydawca	Teodor Paprocki i S-ka
Data wyd.	1896
Druk	Drukarnia Związkowa w Krakowie
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Jan Andrzej Morsztyn
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały tom II; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

3

Goreję, Panie; coraz większy wstaje
Ogień palący wnętrzności w perz suchy;
To twoje dzieło bez żadnej otuchy
Kona i z swym się gościem już rozstaje.

Już ośm miesięcy, jako nie ustaje
Płomień czyli mróz na lekarstwa głuchy;
Jako wosk miękki, jako garnek kruchy,
Tak się ta kruszy lepianka i taje.

To samo, które-ć posyłam westchnienie
Rad-nierad w sobie powściągam i duszę,
Czując z nich zbytnie w uściech upalenie.

Ach! jeśli już w tym skwarze skończyć muszę
I śmiercią samą przygasić płomienie,
Ty od wiecznego wybaw ognia duszę.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Giambattista Marino i tłumacza: Jan Andrzej Morsztyn.