Sonety (Shakespeare, 1922)/XCII

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	William Shakespeare
Tytuł	XCII
Pochodzenie	Sonety
Wydawca	Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“
Data wyd.	1922
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Jan Kasprowicz
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

XCII.

Spełnij najgorszą rzecz, opuść mnie skrycie,
Po kres żywota jestem pewien ciebie;
Dłużej, niż miłość twa, nie potrwa życie:
Od niej zależne, wraz z nią się pogrzebie.
Więc i najgorsze nie trwożą mnie bole,
Gdy z nich najmniejszy zabić mnie jest skory,
Widzę przed sobą dzisiaj lepszą dolę,
Niż którą twoje gotują humory,
Dręczyć mnie twoja niestałość nie może,
Gdy twa oporność już mnie zabić zdoła!
Jakoż mam powód być wesół w tej porze!
Przez śmierć i miłość dusza ma wesoła!
Lecz jakąż radość można nazwać złotem
Bez rdzy? Tyś fałszem, a ja nie wiem o tem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Jan Kasprowicz.