Spis sztuk

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Stanisław Ignacy Witkiewicz
Tytuł	Spis sztuk
Pochodzenie	Teatr
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1923
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

SPIS SZTUK.^[1]

»Maciej Korbowac« - dramat w pięciu aktach z prologiem. 1918.
»Pragmatyści« - sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. 1919. (Drukowana bez korekty w 3-cim zeszycie »Zdroju« z r. 1920. Błędy poprawione w numerze następnym). Wystawiona w Warszawie, w teatrze »«Elsynorc«, 29 grudnia 1921 r.
»Tumor Mózgowicz« - dramat w 3 aktach z prologiem. (Drukowany w tow. »Fala« [Kraków] 1920. Wystawiony w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, 31 czerwca 1921 r.)
[288]»Pentemychos i Jej niedoszły wychowanek« — tragedyjka w 3 aktach z prologiem i epilogiem.
»Multiflakopulo« — okropny dramat w 3 aktach z prologiem. 1920. (Nagrodzony zaszczytną wzmianką na konkursie »Bagateli« w Krakowie w 1920 r.)
†»Mister Price, czyli Bzik Tropikalny« — dramat w 3 aktach, napisany na współkę z panią Eugenią Dunin-Borkowską. 1920.
❋»Nowe Wyzwolenie« — sztuka w 1 akcie. 1920. (»Zwrotnica« NN 3 i 4.)
»ONI« — dramat w dwóch i pół aktach. 1920.
»Miętoza, czyli w sidłach BEZTROSKI« — komedja w dwóch aktach z epilogiem. 1920.
†»Filozofowie i cierpiętnicy, czyli Ladaczyni z Ekbatany« — tragedja perska w 3 aktach. 1920.
»Straszliwy Wychowawca« — dramat w 4 aktach. 1920.
»Niepodległość trójkątów« — komedja w 4 aktach. 1921.
»W małym dworku« — dramat w 3 aktach. 1921.
»Metafizyka Dwugłowego Cielęcia« — tropikalno-australijska sztuka w 3 aktach. 1921.
❋»Gyubal Wahazar czyli na przełęczach BEZSENSU« — nie-euklidesowy dramat w 4 aktach. 1921.
❋»Kurka Wodna« — sferyczna tragedja w 3 aktach. 1921. (Wystawiona 27 lipca 1922 w teatrze im. Słowackiego w Krakowie).
»Bezimienne dzieło« — dramat w 4 aktach. 1921.
†»Dobra Ciocia Walpurgja« — komedja w 2 aktach z epilogiem. 1921.
»Mątwa« — czyli hyrkaniczny światopogląd. Sztuka w jednym akcie. 1922. (»Zwrotnica« N 5.)
»Nadobnisie i Koczkodany« czyli »Zielona pigułka« — komedja z trupami w 2 aktach i 3 odsłonach. 1922.
†»Jan Maciej Karol Wścieklica« — dramat bez trupów w 3 aktach. 1922.
†»Warjat i zakonnica« czyli »nie ma złego, coby na jeszcze gorsze nie wyszło« — krótka sztuka w 3 aktach i 4 odsłonach. 1923.

Rzeczy oznaczone gwiazdkami są więcej zbliżone do Czystej Formy, oznaczone krzyżykami są najbardziej realistyczne.

↑ Może mi zarzut zrobi jakiś »krytykon«, że w pięć lat za wiele sztuk napisałem. Pewien człowiek rzekł mi kiedyś: »bo ty tak siadasz (!) i piszesz i za mało wykańczasz«. Okazało się, że ani jednej mojej sztuki nie czytał. Skąd wiedział, »nie wykańczam«? z plotek. Dobrze jeszcze, że nie powiedział, że piszę pod wpływem nieznanego jakiegoś narkotyku, albo czegoś gorszego. Są »domy«, w których malarze udają, że rysują, mimo iż portret dawno jest skończony. Inaczej byłyby targi mimo ustalonej ceny. Nieopracowana jest jeszcze teorja »względności czasu« w Sztuce. Ale to można powiedzieć, że pewne zarzuty zamieniają się z biegiem czasu w pochwały — automatycznie.
Jeszcze raz powtarzam: artysty, który czegoś od siebie wymaga, nie oburzy nigdy najsurowsza rzeczowa krytyka, ale musi oburzyć: głupota i zła wola, lekkomyślność, mówienie o czemś, o czem się nic nie wie, fałszywy punkt widzenia na Sztukę wogóle, wydawanie sądów na podstawie nieistotnych kryterjów i mieszanie w krytykę spraw osobistych.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stanisław Ignacy Witkiewicz.

[1] Może mi zarzut zrobi jakiś »krytykon«, że w pięć lat za wiele sztuk napisałem. Pewien człowiek rzekł mi kiedyś: »bo ty tak siadasz (!) i piszesz i za mało wykańczasz«. Okazało się, że ani jednej mojej sztuki nie czytał. Skąd wiedział, »nie wykańczam«? z plotek. Dobrze jeszcze, że nie powiedział, że piszę pod wpływem nieznanego jakiegoś narkotyku, albo czegoś gorszego. Są »domy«, w których malarze udają, że rysują, mimo iż portret dawno jest skończony. Inaczej byłyby targi mimo ustalonej ceny. Nieopracowana jest jeszcze teorja »względności czasu« w Sztuce. Ale to można powiedzieć, że pewne zarzuty zamieniają się z biegiem czasu w pochwały — automatycznie.
Jeszcze raz powtarzam: artysty, który czegoś od siebie wymaga, nie oburzy nigdy najsurowsza rzeczowa krytyka, ale musi oburzyć: głupota i zła wola, lekkomyślność, mówienie o czemś, o czem się nic nie wie, fałszywy punkt widzenia na Sztukę wogóle, wydawanie sądów na podstawie nieistotnych kryterjów i mieszanie w krytykę spraw osobistych.

[1]