Wikiźródła

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1239

Ta strona została przepisana.

széy cierpliwości i wiary we wszelkich prześladowaniach waszych i w uciskach, które ponosicie.
 5. Co iest iawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście godnymi byli poczytani królestwa Bożego, dla którego téż cierpicie,
 III. 6. Ponieważ sprawiedliwa iest u Boga, żeby wzaiem oddał uciśnienie tym, którzy was uciskaią;
 7. A wam, którzyście uciśnieni, odpoczyniene[1] z nami przy[2] obiawieniu Pana Iezusa z nieba z Anioły mocy iego,
 8. W ogniu[3] płomienistym, oddawaiąc pomstę tym, którzy Boga nie znaią i tym, którzy nie są posłuszni Ewangielii Pana naszego Iezusa Chrystusa;
 9. Którzy pomstę odniosą, wieczne zatracenie od obliczności Pańskiéy[4] i od chwały mocy iego,
 IV. 10. Gdy przyidzie, aby był uwielbiony w Swiętych swoich, i aby się dziwnym okazał we wszystkich wierzących (dla tego iż uwierzono naszemu świadectwu u was,) w on dzień.]
 11. Dla czego téż modlimy się zawsze za was,[5] aby Bóg nasz godnymi was uczynił powołania tego, i wypełnił wszystko upodobanie dobrotliwości swoiéy, i skutek wiary w mocy,
 12. Aby było uwielbione imię Pana naszego Iezusa Chrystusa w was, a wy w nim, według łaski Boga naszego i Pana Iezusa Chrystusa.

ROZDZIAŁ II.


 I. Dzień Pański nie przyidzie, aż świat w odstąpienie wpadnie 1 — 2. II. i obiawiony będzie Antychryst 4 — 7. III. którego zginienie opisuie 8 — 14. IV. a zatém do stateczności upomina 15 — 17.
A prosimy was, bracia! przez przyiście Pana naszego Iezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie do niego,
 2. Abyście się nie zaraz dali zrażać z smysłu waszego, ani sobą trwożyć, lub przez ducha lub przez mowę, lub przez list iakoby od nas pisany, iakoby nadchodził dzień Chrystusów.
 II. 3. Niech was nikt nie zwodzi[6] żadnym sposobem; albowiem nie przyidzie on dzień, ażby pierwéy przyszło odstąpienie, i byłby obiawiony człowiek on grzechu, on syn zatracenia.
 4. Który się sprzeciwia i wynosi nad to wszystko, co się zowie Bogiem, albo co ma Boską cześć, tak iż on w kościele Bożym iako Bóg usiędzie, udawaiąc się za Boga.
 5. Izali nie pamiętacie, iż ieszcze z wami będąc, o tymem wam powiadał?
 6. A teraz wiecie, co przeszkadza, aby był obiawiony czasu swego.
 7. Albowiem się iuż sprawuie taiemnica nieprawości, tylko że ten, który teraz przeszkadza, przeszkadzać będzie, ażby był z pośrzodku odięty.
 III. 8. A tedy obiawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabiie[7] duchem ust swoich, i zniesie obiawieniem przyiścia swego.
 9. Którego niezbożnika przyiście iest podług skutku szatańskiego, ze wszelką mocą i znakami i cudami kłamliwymi,
 10. I ze wszelkiém oszukaniem nieprawości w tych, którzy giną,[8] przeto, iż miłości prawdy nie przyięli, aby byli zbawieni.
 11. A przetoż pośle im Bóg skutek błędów, aby wierzyli kłamstwu,
 12. Aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale sobie upodobali niesprawiedliwość.
 13. Lecz my powinniśmy,[9] Bogu dziękować zawsze za was, bracia umiłowani od Pana! iż was Bóg od początku wybrał[10] ku zbawieniu w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy,
 14. Do czego was powołał przez Ewangielią naszę ku dostąpieniu chwały Pana naszego Iezusa Chrystusa.

 IV. 15. Przetoż, bracia! stóycie,[11] a trzymaycie się nauki podanéy,

  1. ↑ Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – odpoczynienie.
  2. ↑ 1 Tess. 4, 16. 1 Piotr. 4, 13.
  3. ↑ 2 Piotr. 3, 10.
  4. ↑ Matt. 25, 41.
  5. ↑ Efez. 1, 16.
  6. ↑ Matt. 24, 4. Efez. 5, 6.
  7. ↑ Iob. 4, 9. Izai. 11, 4.
  8. ↑ 2 Kor. 2, 15.
  9. ↑ 2 Tess. 1, 3.
  10. ↑ Efez. 1, 4.
  11. ↑ 1 Kor. 16, 13.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1239&oldid=2629337”