Biblia Gdańska/List wtóry Ś. Pawła Apostoła do Koryntów 2
I. Miłość swoię Koryntom zalecił w tém, że do nich nie chciał przyiść z zasmuceniem 1 — 5. II. grzesznika wyłączonego pokutuiącego kazał im zaś pzyiąć 6 — 11. III. szczerość swoię w opowiadaniu Ewangielii 12 — 24. IV. i pożytek nauki sług Bożych w piękném podobieństwie przekłada 15 — 17.
A postanowiłem to u siebie, abym znowu nie przyszedł z zasmuceniem do was.
2. Bo ieźlibym ia was zasmucił, i któż iest, co by mię rozweselił, tylko ten, który iest przez mię zasmucony?
3. A tomci wam napisał, abym przyszedłszy, nie miał smętku z tych, z którychbym się miał weselić, pewien będąc o was wszystkich; że radość moię wszyscy za swoię macie.
4. Albowiem z wielkiego ucisku i utrapienia serca, i z wielą łez pisałem wam, nie żebyście mieli bydź zasmuceni, ale żebyście miłość poznali, którą nader obficie mam przeciwko wam.
5. Ieźli tedy kto zasmucił, nie mnieć zasmucił, ale poniekąd (abym go nie obciążył,) was wszystkich.
II. 6. Dosyć ci ma taki na zgromieniu tém, które się stało od wielu,
7. Tak iż przeciwnym obyczaiem inaczéybyście wy mu odpuścić mieli, i onego pocieszyć, by snadź zbytni smutek takiego nie pożarł.
8. Przetoż proszę was, abyście miłość[1] przeciwko niemu utwierdzili,
9. Albowiem i dla tegom był napisał, abym doświadczenia waszego doznał, ieźliże we wszystkiém posłuszni iesteście.
10.A komu wy co odpuszczacie, temu i ia. Gdyż i ia ieźlim co odpuścił temu, komum odpuścił, uczyniłem to dla was przed oblicznością Chrystusową, aby was szatan nie podszedł;
11. Albowiem zamysły iego nie są nam tayne.
III. 12. A gdym przyszedł do[2] Troady dla opowiadania Ewangielii Chrystusowéy, a drzwi[3] mi były otworzone w Panu,
13. Nie miałem ulżenia w duchu moim dla tego, żem nie znalazł Tytusa, brata mego; ale rozstawszy się z nimi, poszedłem do Macedonii.
14. Lecz chwała Bogu, który nam zawsze zwycięstwo dawa w Chrystusie, i wonność znaiomości swoiéy obiawia przez nas na każdém mieyscu.
IV. 15. Bośmy dobrą wonnością Chrystusową Bogu w tych, którzy zbawieni bywaią, i w tych, którzy giną;
16. Tymci wonnością śmierci[4] na śmierć, ale onym wonnością żywota ku żywotowi; lecz do tego któż iest sposobny?
17. Bo nie iesteśmy iako wiele[5] ich, którzy fałszuią słowo Boże; ale iako z szczérości, ale iako z Boga przed oblicznością Bożą o Chrystusie mówimy.
 2 Kor 1 |
2 Kor 2 Biblia Gdańska |
2 Kor 3  |
|