Biblia Gdańska/List wtóry Ś. Pawła Apostoła do Koryntów 8
I. Pochwaliwszy szczodrobliwość Macedończyków,Koryńtów, aby nad nie ściśleyszymy niebyli upomina 1 — 15. II. a Tytusa i inszych bracią, które do nich posyła, im pilnie zaleca 16 — 23.
A oznaymuiemy wam, bracia! o łasce Bożéy, która iest dana zborom Macedońskim;
2. Iż w rozliczném doświadczaniu utrapienia obfita ich radość, i bardzo wielkie ubóstwo ich obfitowało w bogactwo szczerości ich.
3. Bo dawam im świadectwo, że według możności, i nad możność ochotnymi się pokazali.
4. Z wielką proźbą nas żądaiąc, abyśmy to dobrodzieystwo i spólne udzielenie, którém się usługuie Świętym, przyięli.
5. A nie tylko tak sobie postąpili, iakośmy się spodziewali; ale nayprzód samych siebie oddali Panu, potym i nam za wolą Bożą,
6. Tak, żeśmy musieli napomnieć Tytusa, aby iako przedtym począł, tak aby téż dokonał u was tegoż dobrodzieystwa.
7. Przetoż iako we wszystkiém obfituiecie w wierze i w mowie i w umieiętności, i we wszelakiéy pilności i w miłości waszéy przeciwko nam, tak i w tém dobrodzieystwie obfituycie.
8. Nie mówię iako rozkazuiąc, ale przez pilność innych, iako iest szczéra miłość wasza, na iawią wystawiaiąc.
9. Albowiem znacie łaskę Pana naszego Iezusa Chrystusa, że dla was stał się ubogim,[1] będąc bogatym, abyście wy ubóstwem iego ubogaceni byli.
10. A w tém podawam wam zdanie swoie; albowiem to wam iest pożyteczno, którzy nie tylko czynić, ale i chcieć przedtymeście poczęli roku przeszłego.
11. A teraz to, coście czynić poczęli, wykonaycie, aby iako była ochotna myśl ku chceniu,[2] tak téż aby było i dokończenie z tego, co macie.
12. Albowiem ieźli przedtym była ochotna myśl, taż przyiemna iest według tego, co kto ma, a nie według tego, czego niema.
13. Bo nie chcę, aby insi mieli ulżenie a wy uciśnienie, ale żeby za równo na ten czas wasza obfitość ich niedostatkowi usłużyła;
14. Aby téż i ich obfitość waszemu niedostatkowi usłużyła, żeby się stało porównanie,
15. Iako napisano: Kto wiele[3] nazbierał, nie miał nazbyt; a kto mało nazbierał, nie miał mało.
II. 16. Ale chwała Bogu, który dał takież staranie o was do serca Tytusowego,
17. Iż ono napominanie przyiął, a stawszy się pilnieyszym, dobrowolnie poszedł do was.
18. A posłaliśmy wespół z nim brata, który ma chwałę w Ewangielii po wszystkich zborach;
19. A nie tylko to, ale obrany iest przez głosy od zborów za towarzysza drogi naszéy z tém dobrodziéystwem, którém się dzieie usługa od nas ku chwale samego Pana i ku oświadczeniu ochotnego umysłu waszego,
20. Uchodząc tego, aby nam kto nie przyganił dla téy obfitości, którą się przez nas usługuie,
21. Pilnie się staraiąc[4] o uczciwe rzeczy, nie tylko przed Panem, ale téż i przed ludźmi.
22. A posłaliśmy z nimi brata naszego, któregośmy często doświadczyli w wielu rzeczach bydź pilnym, a teraz daleko pilnieyszym dla wielkiéy dowierności, którą ma przeciwko wam.
23. A ieźli idzie o Tytusa, ten iest moim towarzyszem i u was pomocnikiem; a ieźli téż o bracią naszę, posłami są zborów i chwałą Chrystusową.
24. Przetoż oświadczenie miłości waszéy i chluby naszéy z was pokażcie przeciwko nim przed oblicznością zborów.
 2 Kor 7 |
2 Kor 8 Biblia Gdańska |
2 Kor 9  |
|