Biblia Gdańska/List wtóry Ś. Pawła Apostoła do Koryntów 5
I. Cieszy nadzieią odmiany przybytku ziemskiego w budowanie nie rękoma uczynione z nieba 1 — 5. II. czego teraz pielgrzymuiąc, od Pana wiarą w nadziei czekamy 6 — 8. III. starać się o to, abyśmy się Panu Bogu podobali, i na sąd Pański pomnieli 9 — 13. IV. kwoli Chrystusowi 14. V. który za nas umarł 15 — 16. VI. w odnowionym żywocie abyśmy żyli 17. VII. tego poselstwa do ludzi Pan się sługom powierzył 18 — 21.
Wiemy bowiem, że ieźli tego naszego ziemskiego mieszkania namiot zburzony będzie, budowanie mamy od Boga, dom nie rękoma urobiony, wieczny w niebiesiech.
2. Albowiem w tym namiecie[1] wzdychamy, domem naszym, który iest z nieba, żądając bydź przyobleczeni,
3. Ieźliż tylko przyobleczonymi a nie nagimi[2] znalezieni będziemy.
4. Bo którzyśmy w tym namiecie, wzdychamy, będąc obciążeni, ponieważ nie żądamy bydź zewleczeni, ale przyobleczeni, aby pożarta była[3] śmiertelność od żywota.
5. A ten, który nas ku temuż właśnie przygotował, iestci Bóg, który nam téż dał zadatek Ducha.
II. 6. Przetoż maiąc zawsze ufność, i wiedząc, że póki mieszkamy w tém ciele, pielgrzymuiemy od Pana.
7. (Bo przez wiarę chodzimy, a nie przez widzenie.)
8. Lecz dufamy, i wolemy raczéy[4] wyniść z ciała, a iść na mieszkanie do Pana.
III. 9. Przetoż téż usiłuiemy, bądź w ciele mieszkamy, bądź z ciała wychodzimy, onemu się podobać.
10. Albowiem musimy się wszyscy[5] pokazać przed sądową stolicą Chrystusową, aby każdy odniósł, co czynił[6] w ciele, według tego, co czynił, lub dobre, lub złe.
11. Przetoż wiedząc o tym strachu Pańskim, ludzi do wiary namawiamy a Bogu iawnymi iesteśmy, i mam nadzieię, iż w sumnieniach waszych iawnymi iesteśmy.
12. Albowiem nie samych siebie wam znowu zalecamy, ale wam dawamy przyczynę, abyście się chlubili nami, i żebyście mieli co mówić przeciwko tym, którzy się chlubią z powierzchnych rzeczy a nie z serca.
13. Bo choć od rozumu odchodzimy, Bogu odchodzimy; choć przy rozumie iesteśmy, wam iesteśmy.
IV. 14. Albowiem miłość Chrystusowa przyciska nas, iako te, którzyśmy to usądzili, iż ponieważ ieden za wszystkie umarł, tedy wszyscy byli umarłymi;
V. 15. A że za wszystkie[7] umarł, aby ci, którzy żyią, iuż więcéy[8] sobie nie żyli, ale temu, który za nie umarł i iest wzbudzony.
16. Dla tego my od tego czasu nikogo według ciała nie znamy; a chociaśmy téż znali Chrystusa według ciała, lecz iuż teraz więcéy nie znamy.
VI. 17. A tak ieźli kto iest w Chrystusie, nowém iest stworzeniem; stare rzeczy[9] przeminęły, oto, się wszystkie nowemi stały.
VII. 18. A to wszystko[10] z Boga iest, który nas z samym sobą poiednał przez Iezusa Chrystusa, i dał nam usługowanie tego poiednania.
19. Ponieważ Bóg był w Chrystusie świat z samym sobą iednaiąc, nie przyczytaiąc im upadków ich, i położył w nas to słowo poiednania;
20. Przetoż na mieyscu Chrystusowém poselstwo sprawuiemy, iakoby was Bóg upominał przez nas, prosimy na mieyscu Chrystusowém, iednaycie się z Bogiem;
21. Albowiem on tego, który nie znał[11] grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim.
 2 Kor 4 |
2 Kor 5 Biblia Gdańska |
2 Kor 6  |
|