Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów 14

[1183]

ROZDZIAŁ XIV.

 I. Mdłe w wierze zaleca 1 — 14. II. i żebyśmy ich nie gorszyli, rozkazuie 15. III. mdłych napomina, żeby mocnieyszych nie posądzali 16 — 18. IV. żeby tak w budowaniu zobopólnem 19. V. i w granicach miłości 20. 21. VI. wolność Chrześciańska stanęła 22. 23.

A tego, który iest w wierze słaby, przyimuycie, nie na sprzeczania około sporów.
 2. Boć ieden wierzy, iż może ieść wszystko, a drugi będąc^[1] słaby, iarzynę iada.
 3. Ten,^[2] który ie, niech lekce nie waży tego, który nie ie; a który nie ie, niech nie potępia tego, który ie; albowiem go Bóg przyiął.
 4. Ktoś ty iest, co sądzisz^[3] cudzego sługę? Panu własnemu stoi, albo upada, a ostoi się; albowiem go Bóg może utwierdzić.
 5. Bo ieden różność czyni między^[4] dniem, a drugi każdy dzień za równo sądzi; każdy niech będzie dobrze upewniony w zmyśle swoim.
 6. Kto przestrzega dnia, Panu przestrzega; a kto nie przestrzega dnia, Panu nie przestrzega; kto ie, Panu ie, a dziękuie^[5] Bogu; a kto nie ie, Panu nie ie, a dziękuie Bogu.
 7. Albowiem nikt z nas^[6] sobie nie żyie, i nikt sobie nie umiera.
 8. Bo choć żyiemy, Panu żyiemy; choć umieramy, Panu umieramy; przetoż choć i żyiemy, choć i umieramy, Pańscy iesteśmy.
 9. Gdyż na to^[7] Chrystus i umarł i powstał i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panował.
 10. Ale ty przeczże potępiasz brata twego? Albo téż ty czemu lekce ważysz brata twego, gdyż wszyscy staniemy przed stolicą Chrystusową?
 11. Bo napisano: Żywię Ia, mówi Pan, iż mi się każde^[8] kolano ukłoni, i każdy ięzyk wysławiać będzie Boga.
 12. A przeto każdy z nas^[9] sam za się odda rachunek Bogu.
 13. A tak iuż nie sądźmy iedni drugich; ale raczéy to rozsądzaycie, abyście nie kładli^[10] obrażenia, ani dawali zgorszenia bratu.
[1184] 14. Wiem i upewnionym iest^[11] przez Pana Iezusa, iż niemasz nic przez się nieczystego, tylko temu, który mniema co bydź nieczystém to temu nieczyste iest.
 II. 15. Lecz ieźli dla pokarmu brat twóy bywa zasmucony, iuż nie postępuiesz według miłości; nie zatracay pokarmem twoim^[12] tego, za którego Chrystus umarł.
 III. 16. Niechże tedy dobro wasze bluźnione nie będzie.
 17. Albowiem królestwo^[13] Boże nie iest pokarm ani napóy, ale sprawiedliwość i pokóy i radość w Duchu świętym;
 18. Bo kto w tych rzeczach służy Chrystusowi, miły iest Bogu, a przyiemny ludziom.
 IV. 19. Przetoż tedy naśladuymy tego, co należy do pokoiu i do społecznego budowania.
 V. 20. Dla pokarmu nie psuy sprawy Bożéy. Wszystkoć w prawdzie^[14] iest czyste; ale złe iest człowiekowi, który ie z obrażeniem.
 21. Dobrać^[15] iest, nie ieść mięsa i nie pić wina, ani żadnéy rzeczy, którą się brat twóy obraża albo gorszy albo słabieie.
 VI. 22. Ty wiarę masz? miéyże ią sam u siebie przed Bogiem. Błogosławiony, który samego siebie nie sądzi w tém, co ma za dobre.
 23. Ale kto iest wątpliwy, ieźliby iadł, potępiony iest, iż nie ie z wiary; albowiem cokolwiek^[16] nie iest z wiary, grzechem iest.

1. 1 Moy. 1, 29. r. 9, 3.
2. Koloss. 2, 16.
3. Iak. 4, 12.
4. Gal. 4, 10.
5. 1 Tym. 4, 4.
6. 2 Kor. 5, 15. Gal. 2, 20. 1 Tess. 5, 10. 1 Piotr. 4, 2.
7. Dzie. 10, 42. 2 Kor. 5, 15. Fil. 2, 9. 10.
8. Izai. 45, 23. Fil. 2, 10.
9. Matt. 16, 27. 1 Kor. 3, 8. Gal. 6, 5.
10. 1 Kor. 10, 32.
11. Dzie. 10, 15.
12. 1 Kor. 8, 11.
13. Łuk. 17, 20. 1 Kor. 8, 8.
14. Tyt. 1, 15.
15. 1 Kor. 8, 13.
16. Tyt. 1, 15.

Rz 13

Rz 14 Biblia Gdańska

Rz 15