Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów 1

[1169]

ROZDZIAŁ I.

 I. Paweł Ś. powołanie swoie Apostolskie, i chęć Rzymianom, których wiara była sławna, oświadczywszy 1 — 14. II. Ewangielią i sprawiedliwość Bożą 15 — 17. III. a zatym gniew iego przeciwko niepobożnym opowiedziawszy 18 — 26. IV. złości ich wylicza 27 — 32.

Paweł, sługa Iezusa Chrystusa, powołany Apostoł, odłączony ku^[1] opowiadaniu Ewangielii Bożéy;
 2. Którą przedtym obiecał^[2] przez Proroki swoie w piśmiech świętych,
 3. O Synu swoim, który się narodził z nasienia Dawidowego^[3] według ciała;
 4. A pokazał się synem Bożym^[4] możnie, według Ducha poświęcenia, przez zmartwychwstanie, to iest, o Iezusie Chrystusie, Panu naszym,
 5. Przez którego wzięliśmy^[5] łaskę i urząd Apostolski ku posłuszeństwu wiary między wszystkimi narody dla imienia iego;
 6. Między którymi iesteście i wy powołani od Iezusa Chrystusa.
 7. Wszystkim, którzyście w Rzymie, umiłowanym Bożym, powołanym świętym, łaska niech będzie wam i pokóy od Boga, oyca naszego, i od Pana Iezusa Chrystusa.
 8. Nayprzód tedy dziękuię Bogu moiemu przez Iezusa Chrystusa za was wszystkich, iż wiara wasza słynie po wszystkim świecie.
 9. Świadkiem mi bowiem iest on Bóg, któremu służę w duchu moim w Ewangielii syna iego, iż bez przestanku wzmiankę o was czynię,
 10. Zawsze w modlitwach^[6] moich prosząc, iżby mi się wżdy kiedykolwiek droga zdarzyła za wolą Bożą przyiść do was.
 11. Albowiem pragnę was^[7] widzieć, abym wam mógł udzielić iakiego daru duchownego ku utwierdzeniu waszemu;
 12. To iest, abyśmy się u^[8] was zobopolnie ucieszyli przez społeczną wiarę, i waszę i moię.
 13. A nie chcę, abyście wy wiedzieć nie mieli, bracia! żem często zamyślał przyiść do was; (alem był dotąd zawściągniony,) abym miał iaki pożytek i między wami, iako i między inszymi Pogany.
 14. I Grekom, i grubym narodom, i mądrym i głupim iestem^[9] dłużnikiem,
 II. 15. Tak, iż ile ze mnie iest, gotowym iest i wam, którzyście w Rzymie, Ewangielią opowiadać.
 16. Albowiem nie wstydam się za Ewangielią^[10] Chrystusowę, ponieważ iest mocą^[11] Bożą ku zbawieniu każdemu wierzącemu, Żydowi nayprzód, potym i Greczynowi.
 17. Bo sprawiedliwość Boża^[12] w niéy bywa obiawiona z wiary w wiarę, iako napisano: Że sprawiedliwy z wiary^[13] żyć będzie.
 III. 18. Bo gniew Boży obiawia się z nieba przeciwko wszelkiéy niepobożności i niesprawiedliwości tych ludzi, którzy zatrzymywaią prawdę Bożą w niesprawiedliwości.
 19. Przeto iż co może^[14] bydź [1170]wiedziano o Bogu, iest w nich iawno, gdyż im Bóg obiawił.
 20. Bo rzeczy iego niewidzialne od stworzenia świata przez rzeczy uczynione widzialne^[15] bywaią, to iest, ona wieczna iego moc i Bostwo, na to, aby oni byli bez wymówki.
 21. Przeto iż poznawszy Boga, nie chwalili iako Boga, ani mu dziękowali, owszem znikczemnieli w myślach swoich, i zaćmiło się^[16] bezrozumne serce ich;
 22. Mieniąc się bydź mądrymi, zgłupieli;
 23. I odmienili^[17] chwałę nieskazitelnego Boga w podobieństwo obrazu skazitelnego człowieka i ptaków i czworonogich zwierząt i płazów.
 24. A przetoż podał ie Bóg pożądliwościom serc ich ku nieczystości, aby lżyli ciała swoie między sobą,
 25. Iako te, którzy odmienili prawdę Bożą w kłamstwo, i chwalili stworzynie, i służyli mu raczéy niż stworzycielowi, który iest błogosławiony^[18] na wieki. Amen.
 26. Dla tego podał ie Bóg w namiętności sromotne, gdyż i niewiasty ich odmieniły używanie przyrodzone w ono, które iest^[19] przeciwko przyrodzeniu.
 IV. 27. Także i męszczyzny opuściwszy przyrodzone używanie niewiasty, zapalili się w swéy pożądliwości iedni ku drugim, męszczyzna z męszczyzną hańbę^[20] płodząc a nagrodę należącą błędowi swemu na się biorąc.
 28. A iako się im nie upodobało^[21] mieć w znaiomości Boga, tak téż Bóg ie podał^[22] w umysł opaczny, aby czynili, co nie przystoi;
 29. Napełnieni będąc wszelakiéy nieprawości, wszeteczeństwa, przewrotności, łakomstwa, złości, pełni zazdrości, morderstwa, sporu, zdrady, złych obyczaiów:
 30. Zausznicy, obmowcy, Boga nienawidzący, potwarcy, pyszni, chlubni, wynalezcy złych rzeczy, rodzicom nieposłuszni,
 31. Bezrozumni, przymierza nietrzymaiący, bez przyrodzonéy miłości, nieprzeiednani i niemiłosierni;
 32. Którzy porzawszy prawo Boże, (iż ci, co takowe rzeczy czynią, godni są śmierci,) nie tylko sami ie czynią, ale téż przestawaią z tymi, co ie czynią.

1. Dzie. 13, 2. Gal. 1, 15.
2. Łuk. 1, 70. Ian. 1, 46.
3. Matt. 1, 1. r. 20, 30.
4. Izai. 9, 6. Matt. 17, 5. r. 27, 54. 1 Ian. 5, 20.
5. Dzie. 9, 15.
6. Rzym. 15, 23.
7. 1 Tess. 2, 17. r. 3, 10.
8. Rzym. 15, 23. 29.
9. 1 Kor. 9, 16.
10. Ps. 40, 10. Mark. 8, 38. 2 Tym. 1, 8.
11. 1 Kor. 1, 24. r. 15, 2. 2 Kor. 2, 15. Żyd. 4, 12. 1 Piotr. 1, 23.
12. Rzym. 3, 21. Filip. 3, 9.
13. Abak. 2, 4. Ian. 3, 36. Gal. 3, 11. Żyd. 10, 38.
14. Dzie. 14, 15. etc.
15. Ps. 19, 2.
16. 5 Moy. 28, 29. Iob. 5, 14. Izai. 59, 10. Efez. 4, 18.
17. 2 Moy. 32, 4. Ier. 2, 27.
18. Rzym. 9, 6.
19. 3 Moy. 18, 23. r. 20, 16.
20. 3 Moy. 18, 22. r. 20, 13.
21. Ps. 81, 13.
22. Oze. 9, 10. 2 Tess. 2, 11.

Spis tresci

Rz 1 Biblia Gdańska

Rz 2