Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Żydów 4
I. Do groźby przydawa Żydom upominanie, by snadź iako ich oycowie odpoczynienia zgotowanego nie utracili 1 — 10. II. ale aby się o to, iakoby do niego weszli, pilnie starali 11 — 13. III. A zatym mówi o kapłaństwie Chrystusowém 14 — 16.
Bóymyż się tedy, aby snadź zaniedbawszy obietnicy o weyściu do odpoczynienia iego, nie zdał się kto z was bydź upośledzony.
2. Albowiem i nam zwiastowana iest Ewangielia iako i onym; ale im nie pomogło słowo, które słyszeli, przeto iż nie było złączone z wiarą tych, którzy słyszeli.
3. Albowiem wnidziemy do odpoczynienia, którzyśmy uwierzyli, iako powiedział: Przetożem przysiągł[1] w gniewie moim, że nie wnidą do odpoczynienia moiego; choć dokonane są dzieła Boże od założenia świata.
4. Albowiem tak powiedział na iedném mieyscu o siódmym dniu: I odpoczynał Bóg dnia siódmego od wszystkich spraw swoich.[2]
5. A tu zasię:[3] Że nie wnidą do odpoczynienia mego.
6. Ponieważ tedy to zostawa, że niektórzy wchodzą do niego, a ci, którym pierwéy zwiastowano, nie weszli dla niedowiarstwa,
7. Zasię naznacza dzień niektóry: Dziś, mówiąc[4] przez Dawida po tak długim czasie (iako powiedziano:) Dziś, ieźlibyście głos iego usłyszeli, nie zatwardzaycież serc waszych.
8. Albowiem ieźliby im Iozue odpoczynienie sprawił, nie mówiłby był potym o inszym dniu.
9. A tak zostawa ieszcze odpoczynienie ludowi Bożemu.
10. Albowiem ktokolwiek[5] wszedł do odpoczynienia iego, i on także odpoczynął od spraw swoich, iako i Bóg od swoich.
II. 11. Staraymyż się tedy, abyśmy weszli do onego odpoczynienia, żeby kto nie wpadł w tenże przykład niedowiarstwa.
12. Bóć żywe iest słowo Boże, i skuteczne, i przeraźliwsze nad wszelki[6] miecz po obu stronach ostry, i przenikaiące aż do rozdzielenia i duszy i ducha, i stawów, i śpików, i rozeznawaiące myśli i zdania serdeczne.
13. A niemasz żadnego[7] stworzenia, któreby nie było iawne przed obliczem iego; owszem wszystkie rzeczy obnażone są i odkryte oczom tego, o którym mówimy.
III. 14. Przetoż maiąc naywyższego[8] Kapłana wielkiego, który przeniknął[9] niebiosa, Iezusa, syna Bożego, trzymaymyż się tego[10] wyznania.
15. Albowiem nie mamy naywyższego Kapłana, któryby nie mógł[11] z nami cierpieć krewkości naszych, lecz skuszonego we wszystkiém na podobieństwo nas, oprócz grzechu.
16. Przystąpmyż tedy z dufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia, i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego.
 Hbr 3 |
Hbr 4 Biblia Gdańska |
Hbr 5  |
|