Wikiźródła

Biblia Gdańska/List pierwszy Świętego Pawła Apostoła do Koryntów 15

< Biblia Gdańska


Biblia Gdańska - Nowy Testament - List pierwszy Świętego Pawła Apostoła do Koryntów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16


ROZDZIAŁ XV.


 I. Dowodzi, że iako Chrystus Pan mocą swoią zmartwychwstał 1 — 10. II. tak i my mocą iego wzbudzeni będziemy 11 — 34. III. Sposób zmartwychwstania 35 — 40. VI[1]. Różność tych, co powstaną 41 — 50. V. przemienienie żywych 51. 52. VI. ciał zmartwychwstanie 53 — 58.
A oznaymuię wam, bracia! Ewangielią, którąm[2] wam opowiedział, którąście téż przyięli, i w któréy stoicie;
 2. Przez którą[3] téż zbawienia dostępuiecie, ieźli pamiętacie, iakim sposobem opowiedziałem wam, chyba ieźliście próżno uwierzyli.
 3. Albowiem nayprzód podałem wam, com téż wziął, iż Chrystus[4] umarł za grzechy nasze według pism;
 4. A iż był[5] pogrzebiony, a iż zmartwychwstał dnia trzeciego według pism.
 5. A iż widziany iest od[6] Kiefasa, potym od onych[7] dwunaści.
 6. Potym widziany iest więcéy niż od piąci set braci oraz, z których wiele ich zostawa aż dotąd, a niektórzy téż zasnęli.
 7. Potym iest widziany od Iakuba, potym od wszystkich[8] Apostołów.
 8. A na ostatek po wszystkich ukazał się i mnie, iako poronionemu płodowi.
 9. Bom ia iest naymnieyszy[9] z Apostołów, którym nie iest godzien, abym był zwany Apostołem, przeto, żem prześladował zbór Boży.
 10. Lecz łaską Bożą iestem[10] tym, czymem iest, a łaska iego przeciwko mnie daremna nie była; alem obficiéy niż oni wszyscy, pracował, wszakże nie ia, ale łaska Boża, która iest zemną.]
 II. 11. Przetoż i ia i oni tak każemy, i takieście uwierzyli.
 12. A ponieważ się o Chrystusie każe, iż z martwych wzbudzony iest, iakoż mówią niektórzy między wami iż zmartwychwstania niemasz?
 13. Bo ieźlić zmartwychwstania niemasz, tedyć i Chrystus nie iest wzbudzony.
 14. A ieźlić Chrystus nie iest wzbudzony, tedyć daremne kazanie nasze, daremna téż wiara wasza;
 15. I bylibyśmy téż znalezieni fałszywymi świadkami Bożymi, iżeśmy świadczyli o Bogu, że Chrystusa[11] wzbudził, którego nie wzbudził, ieźliże umarli nie bywaią wzbudzeni.
 16. Albowiem ieźliż umarli nie bywaią wzbudzeni, i Chrystus nie iest wzbudzony.
 17. A ieźli Chrystus nie iest wzbudzony, daremna iest wiara wasza, i ieszczeście w grzechach waszych;
 18. Zatym i ci poginęli, którzy zasnęli w Chrystusie.
 19. Bo ieźli tylko w tym żywocie w Chrystusie nadzieię mamy, nad wszystkie ludzie iesteśmy naynędznieyszymi.
 20. Lecz teraz Chrystus z martwych wzbudzony iest[12], i stał się pierwiastkami tych, którzy zasnęli.
 21. Bo ponieważ przez człowieka[13] śmierć, przez człowieka téż powstanie umarłych.
 22. Albowiem iako w Adamie wszyscy umieraią, tak i w Chrystusie[14] wszyscy ożywieni będą,
 23. Ale każdy w swoim[15] rzędzie, Chrystus iako pierwiastki, a potym ci, co są Chrystusowi, w przyiście iego.
 24. A potym będzie koniec, gdy odda królestwo Bogu i oycu, gdy zniszczy wszelkie przełożeństwo, i wszelką zwierzchność i moc.
 25. Bo on musi królować[16], pókiby nie położył wszystkich nieprzyiaciół pod nogi iego.
 26. A ostatni nieprzyiaciel, który będzie zniszczony, iest śmierć.
 27. Bo wszystkie rzeczy poddał[17] pod nogi iego. A gdy mówi, że mu wszystkie rzeczy poddane są, iawna iest, iż oprócz tego, który mu poddał wszystkie rzeczy.
 28. A gdy mu wszystkie rzeczy poddane będą, tedyć téż i sam syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystkie rzeczy, aby był Bóg wszystkim we wszystkich.
 29. Bo inaczéy cóż uczynią ci, którzy się chrzczą nad umarłymi? ieźliż zgoła umarli nie bywaią wzbudzeni, przeczże się chrzczą nad umarłymi?
 30. Przecz i my niebezpieczeństwa podeymuiemy każdéy godziny?
 31. Na każdy dzień umieram przez chwałę naszę, którą mam w Iezusie Chrystusie, Panu naszym.
 32. Ieźliżem się obyczaiem ludzkim z bestyami w Efezie potykał, cóż mam za pożytek, ieźli umarli nie bywaią wzbudzeni? Iedzmy i[18] piymy; boć iutro pomrzemy;
 33. Nie błądźcież; złe rozmowy psuią dobre obyczaie.
 34. Ocućcież się ku sprawiedliwości a nie grzeszcie; albowiem niektórzy nie maią znaiomości Bożéy; ku zawstydzeniu waszemu mówię.
 III. 35. Ale rzecze kto: Iakoż wzbudzeni bywaią umarli, i w iakiém ciele wychodzą?
 36. O głupi! To, co ty[19] sieiesz, nie bywać ożywiono, ieźliby nie umarło.
 37. I co sieiesz, nie sieiesz ciała, które ma potym wyrość, ale gołe ziarno, iako się trafi, albo pszeniczne, albo iakiekolwiek inne.
 38. Ale Bóg daie mu ciało iako chce, a każdemu nasieniu iego własne ciało.
 39. Nie każde ciało iest iednakiém ciałem; ale inszeć iest ciało ludzkie, a insze ciało bydlęce, insze rybie a insze ptasze.
 40. I są ciała niebieskie i ciała ziemskie; lecz insza iest chwała ciał niebieskich a insza ziemskich;
 IV. 41. Insza chwała słońca a insza chwała księżyca, i insza chwała gwiazd; albowiem gwiazda od gwiazdy różna iest w iasności.
 42. Takci będzie i powstanie umarłych. Bywa wsiane ciało w skazitelności, a będzie wzbudzone w nieskazitelności;
 43. Bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie; bywa wsiane w słabości, a będzie wzbudzone w mocy; bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowne.
 44. Iest ciało cielesne, iest téż ciało duchowne.
 45. Takci téż napisano: Stał się pierwszy człowiek[20] Adam w duszę żywą, ale pośledni Adam w ducha ożywiaiącego.
 46. Wszakże nie iest pierwsze duchowne, ale cielesne, potym duchowne.
 47. Pierwszy człowiek z ziemi ziemski; wtóry człowiek sam Pan z nieba.
 48. Iaki iest ten ziemski, tacy téż i ziemscy; a iaki iest niebieski, tacy téż będą niebiescy.
 49. A iakośmy nosili wyobrażenie ziemskiego, tak będziemy nosili wyobrażenie niebieskiego.
 50. To iednak powiadam, bracia! iż ciało i krew królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą; ani skazitelność nie odziedziczy nieskazitelności.
 V. 51. Oto, taiemnicę wam powiadam; nie wszyscyć[21] zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, bardzo prędko w okamgnieniu, na trąbę ostateczną.
 52. Albowiem[22] zatrąbi, a umarli wzbudzeni będą nieskazitelni, a my będziemy przemienieni.
 VI. 53. Boć musi to, co iest skazitelnego przyoblec nieskazitelność, i co iest śmiertelnego, przyoblec nieśmiertelność.
 54. A gdy to, co iest skazitelnego przyoblecze nieskazitelność, i to, co iest śmiertelnego przyoblecze nieśmiertelność, tedy się wypełni ono słowo, które napisano: Połkniona[23] iest śmierć w zwycięstwie.
 55. Gdzież iest, o śmierci![24] bodziec twóy? Gdzież iest, piekło! zwycięstwo twoie?
 56. Lecz bodziec śmierci iest grzech, a moc[25] grzechu iest zakon.
 57. Ale niech będzie Bogu dzięka, który nam[26] dał zwycięstwo przez Pana naszego Iezusa Chrystusa.
 58. A tak, bracia moi mili! bądźcie mocni, nieporuszeni, obfituiący w uczynku Pańskim zawsze, wiedzący, iż praca wasza nie iest daremna w Panu.


góra strony




 1 Kor 14 1 Kor 15
Biblia Gdańska		 1 Kor 16 


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Gdańska/List_pierwszy_Świętego_Pawła_Apostoła_do_Koryntów_15&oldid=623117”