Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 22

[609]Psalm XXII.

 I. Wystawia nam Prorok w osobie swéy syna Bożego, w mękach krzyżowych, oycu się modlącego, opisuiąc iego dufność uszczypki nieprzyiacielskie, utrapienia i krzywdy. II. Królestwo iego wystawia, którego dóbr wszystkie narody zażywaiąc, Bogu do posług obowiązać się miały.
 1. Przednieyszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidów.
 2. Boże móy! Boże móy! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku moiego.^[1]
 3. Boże móy! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
 4. Aleś ty Swięty, mieszkaiący w chwałach Izraelskich.
 5. W tobie nadzieię mieli oycowie nasi; nadzieię mieli, a wybawiłeś ie.
 6. Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieię^[2] mieli, a nie byli pohańbieni.
 7. Alem ia robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospolstwa.
 8. Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą^[3] ze mnie; wykrzywiaią gębę, chwieią głową, mówiąc:
 9. Spuścił się na^[4] Pana, niechże go wyrwie; niech no^[5] wybawi, pogieważ^[6] się w nim kocha.
 10. Aleś ty iest, któryś mię wywiódł^[7] z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieię ieszcze u piersi matki moiéy.
 11. Na tobie spolegam od narodzenia swego; i z żywota matki moiéy tyś Bogiem moim.
 12. Nie oddalayże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie iest, a niemasz, ktoby ratował.
 13. Obtoczyło mię mnóstwo cielców; bycy z Basan^[8] oblegli mię.
 14. Otworzyły na mię gębę swą iako lew szarpaiący i ryczący.
 15. Rozpłynąłem się iako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moie; stało się serce moie iako wosk, zstopniało w pośrzód wnętrzności moich.
 16. Wyschła iako skorupa moc moia, a ięzyk móy przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
 17. Albowiem psy mię obskoczyli, gromada złośników obległa mię; przebodli^[9] ręce moie i nogi moie.
 18. Zliczyłbym wszystkie kości moie; lecz oni na mię patrząc przypatruią mi się.
 19. Rozdzielili^[10] odzienie moie między się a o szaty moie los miotali.
 20. Ale ty, Panie! nie oddalay się mocy moia! na ratunek móy pospiesz.
 21. Wyrwi od miecza duszę moię, z mocy psiéy iedynaczkę moię.
 22. Wybaw mię z paszczęki lwiéy, a od rogów iednorożcowych wyzwol mię.
 23. Tedy opowiem^[11] imię twoie braciom mym; w pośrzód zgromadzenia chwalić cię będę.
 24. Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Iakubowe wysławiaycie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
 25. Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; [610]owszem gdy do niego wołał, wysłuchał go.
 26. O tobie chwała^[12] moia w zgromadzeniu wielkiém; śluby moie oddam przed tymi, którzy się ciebie boią.
 27. Będą ieść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukaią; serce wasze żyć będzie na wieki.
 28. Wspomną^[13] i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twoiém wszystkie pokolenia narodów.
 29. Albowiem Pańskie iest królestwo, a on panuie nad narody.
 30. Wszyscy bogaci ziemi będą ieść, i upadać przed nim; przed oblicznością iego kłaniać się będą wszyscy zstępuiący w proch, i którzy duszy swéy żywo zachować nie mogą.
 31. Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
 32. Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość iego narodowi, który z nich wynidzie, iż ią on wykonał.

1. Matt. 27, 46. Mark. 15, 34.
2. Ps. 25, 3. Ps. 31, 2. Izai. 49, 23. Rzym. 9, 33.
3. Matt. 27, 39.
4. Matt. 27, 43.
5.  litery w wierszach pomylone, powinno być go.
6.  litery w wierszach pomylone, powinno być ponieważ.
7. Ps. 71, 6.
8. 5 Moy. 32, 1.
9. Matt. 27, 35. Mark. 15, 24. Łuk. 23, 33.Ian. 19, 33.
10. Łuk. 23, 34.Ian. 19, 24.
11. Żyd. 2, 12.
12. Ps. 35, 18. Ps. 68, 27.
13. Ps. 2, 8. Ps. 72, 11. Ps. 86, 9. Iz. 60, 14.

Ps 21

Ps 22

Ps 23