Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 144
I. Panu za zwycięstwo dziękuie, do którego się odzywa, i łaskę iego wynosi. II. Żąda, żeby go Bóg z ludem iego błogosławił, szczęśliwe bydź powiadaiąc te, których Pan iest Bogiem.
1. Pieśń Dawidowa.
Błogosławiony Pan, skała[1] moia, który ćwiczy ręce moie[2] do bitwy, a palce moie do woyny.
2. Miłosierdziem moiém, i twierdzą[3] moię, ucieczką moią, wybawicielem moim, i tarczą moią on mi iest, przetoż w nim dufam; onci[4] podbiia pod mię lud móy.
3. Panie! cóż iest[5] człowiek, że nań masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?
4. Człowiek marności iest[6] podobny; dni iego iako cień[7] pomiiaiący.
5. Panie! nakłoń[8] niebios twoich, a zstąp; dotkniy się gór, a zakurzą się.
6. Zabłyśni błyskawicą, a rozprosz ie; puść strzały twoie, a poraź ie.
7. Ściągni rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwi mię z wód[9] wielkich, z ręki cudzoziemców,
8. Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna.
9. Boże! pieśń nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesiąci stronach śpiewaćci będę.
10. Bóg dawa zwycięstwo Królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego.
11. Wybawże mię, a wyrwi mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich, prawica omylna;
12. Aby synowie nasi byli iako szczepy rostące w młodości swoiéy, a córki nasze, iako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.
13. Szpiżarnie nasze pełne niech wydawaią wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.
14. Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zaięcia, ani narzekania po ulicach naszych.
15. Błogosławiony lud, któremu się tak dzieie. Błogosławiony lud, którego Bogiem[10] iest Pan.
 Ps 143 |
Ps 144 | Ps 145  |
|