Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 144


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm CXLIV.


I. Panu za zwycięstwo dziękuie, do którego się odzywa, i łaskę iego wynosi. II. Żąda, żeby go Bóg z ludem iego błogosławił, szczęśliwe bydź powiadaiąc te, których Pan iest Bogiem.
1. Pieśń Dawidowa.
Błogosławiony Pan, skała[1] moia, który ćwiczy ręce moie[2] do bitwy, a palce moie do woyny.
2. Miłosierdziem moiém, i twierdzą[3] moię, ucieczką moią, wybawicielem moim, i tarczą moią on mi iest, przetoż w nim dufam; onci[4] podbiia pod mię lud móy.
3. Panie! cóż iest[5] człowiek, że nań masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?
4. Człowiek marności iest[6] podobny; dni iego iako cień[7] pomiiaiący.
5. Panie! nakłoń[8] niebios twoich, a zstąp; dotkniy się gór, a zakurzą się.
6. Zabłyśni błyskawicą, a rozprosz ie; puść strzały twoie, a poraź ie.
7. Ściągni rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwi mię z wód[9] wielkich, z ręki cudzoziemców,
8. Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna.
9. Boże! pieśń nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesiąci stronach śpiewaćci będę.
10. Bóg dawa zwycięstwo Królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego.
11. Wybawże mię, a wyrwi mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich, prawica omylna;
12. Aby synowie nasi byli iako szczepy rostące w młodości swoiéy, a córki nasze, iako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.
13. Szpiżarnie nasze pełne niech wydawaią wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.
14. Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zaięcia, ani narzekania po ulicach naszych.
15. Błogosławiony lud, któremu się tak dzieie. Błogosławiony lud, którego Bogiem[10] iest Pan.





 Ps 143 Ps 144 Ps 145