Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 75

[640]Psalm LXXV.

 I. Dziękuie Bogu, iż go z prześladowania Saulowego wyswobodził. II. Slubuie, że po dostąpieniu królestwa ono chce rządzić sprawiedliwie. III. Bogu dzięki oddawać, złych powściągać, a dobrych szanować obiecuie.
 1. Przednieyszemu śpiewakowi, iako: Nie zatracay, psalm i pieśń Asafowa.
 2. Wysławiamy cię, Boże! wysławiamy: bo bliskie imię twoię; opowiadaią to dziwne sprawy twoie.
[641] 3. Gdy przyydzie czas ułożony, ia sprawiedliwie sądzić będę.
 4. Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele iéy; ale ia utwierdzę słupy iéy. Sela.
 5. Rzekę szalonym: Nie szaliycie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów.
 6. Nie podnoście przeciwko Naywyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie.
 7. Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie.
 8. Ale Bóg, sędzia, tego poniża, a owego^[1] wywyższa.
 9. Zaiste kielich iest w ręku Pańskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak że i drożdże iego wysą i wypiią wszyscy niepobożni ziemi.
 10. Ale ia będę opowiadał sprawy Pańskie na wieki, będę śpiewał Bogu Iakubowemu.
 11. A wszystkie rogi niezbożnikom poztrącam; ale rogi sprawiedliwego będą wywyższone.

1. Dan. 5, 21.

Ps 74

Ps 75

Ps 76