Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 2

[599]Psalm II.

 I. Dawid dziwuie sie zamysłom bezbożników przeciwko Chrystusowi Panu, i nauce iego. II. Dekret Boży nieodmienny o królestwie iego opowiada, a przytym prorocki i kapłański iego urząd opisuiąc, III. Króle i Sędzie upomina, aby się Chrystusowi Panu poddali, upornym upadek, a posłusznym łaskę obiecuiąc.
Przeczże się^[1] Poganie buntuią, a narodowie przemyślaią próżne rzeczy?
 2. Schodzą się Królowie ziemscy, a Książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi iego, mówiąc;
 3. Potargaymy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
 4. Ale ten, który mieszka w niebie, śmieie się; Pan szydzi z nich.
 5. Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swoiéy, a w gniewie swoim przestraszy ie,
 6. Mówiąc: Iamci postanowił Króla moiego nad Syonem, górą świętą moią.
 7. Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn^[2] móy iesteś ty, Iam ciebie dziś spłodził.
 8. Żąday odemnie, a damci^[3] narody dziedzictwo twoie, a osiadłość twoię granice ziemi.
 9. Potrzesz ie^[4] laską żelazną, a iako naczynie zduńskie pokruszysz ie.
 10. Terazże tedy zrozumiéycie, Królowie! nauczcie się, sędziowie ziemi!
 11. Służcie Panu w boiaźni, a rozraduycie się ze drzeniem.
 12. Pocałuycie syna, by się snadź nie rozgniéwał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się naymniéy zapaliła popędliwość iego. Błogosławieni^[5] wszyscy, którzy w nim ufaią.

1. Dzie. 4, 25.
2. Żyd. 1, 5. r. 5, 5.
3. Ps. 22, 28. Ps. 72, 8.
4. Obiaw. 2, 27. r. 19, 15.
5. Ps. 54, 9. Przyp. 16, 20. Izai. 30, 18. Ier. 17, 7. Rzym. 9, 33. r. 10, 11. 1 Piotr. 2, 6.

Ps 1

Ps 2

Ps 3