Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 32
I. Błogosławieństwo nayprawdziwsze bydź twierdzi, komu Bóg grzechy odpuszcza, i onych mu nie przyczyta. 22. Rząd Boży nad ludźmi z grzechów uwolnionymi, i ich ku niemu powinność opisawszy niepokutuiącym wiele złego, a dobrym radość i wesele obiecuie.
Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty iest grzéch.
2. Błogosławiony[1] człowiek, któremu nie poczyta Pan nieprawości, a w którego duchu niemasz zdrady.
3. Gdym milczał, schnęły kości moie w narzekaniu moiém na każdy dzień.
4. Ponieważ we dnie i w nocy ociężała nademną ręka twoia, obróciła się wilgotność moia w suszą letnią. Sela.
5. Przetoż grzéch móy oznaymiłem tobie, a nieprawości moiéy nie kryłem. Rzekłem: Wyznam[2] na się przestępstwa moie Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzéchu mego. Sela.
6. Oto się tobie będzie modlił każdy święty, czasu, którego możesz bydź znaleziony, a choć wzbiorą powodzi wód wielkich, przecię go nie dosięgą.[3]
7. Tyś iest ucieczką[4] moią; od uciśnienia zachowasz mię, i piosnkami radosnego wybawienia uraczysz mię. Sela.
8. Damci rozum, i nauczę cię drogi, po któréy masz chodzić; damci radę, obróciwszy na cię oko moie.
9. Nie bądźcież iako koń, albo iako muł, którzy rozumu niemaią, których gęby uzdą[5] i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.
10. Wiele boleści przypada na[6] złośnika; ale ufaiącego w Panu miłosierdzie ogarnie.
11. Weselcie się w Panu, i raduycie się sprawiedliwi, a wykrzykaycie wszyscy, którzyście serca szczerego.
 Ps 31 |
Ps 32 | Ps 33  |
|