Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 12
I. Prosi Pana, aby pobożne od ucisku i obłudy pochlebców zachował. II. Cieszy się pewnością zniszczenia niezboznych, a pobożnych wybawienia. III. Powtarza proźbę swą o zachowanie wiernych, przeciwko bezboznym.
1. Przednieyszemu śpiewakowi Seminith, pieśń Dawidowa.
2. Ratuy, Panie! boć iuż niestawa[1] miłosiernego, a wyginęli uprzeymi z synów ludzkich.
3. Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim; usty pochlebnemi, dwoiakiém sercem mówią.
4. Niechayże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i ięzyk mówiący rzeczy wyniosłe.
5. Którzy mówią: Ięzykiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż iest panem naszym?
6. Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bespieczności tego, na którego sidła stawiaią.
7. Słowa Pańskie są słowa[2] czyste, iako śrebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.
8. Ty, Panie! zachoway ie; strzeż ich od rodzaiu tego aż na wieki.
9. Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywaią naypodleysi między syny ludzkimi.
 Ps 11 |
Ps 12 | Ps 13  |
|