Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 53

[628]Psalm LIII.

 Toż w sobie zamyka, co i psalm czternasty.
 1. Przednieyszemu śpiewakowi na Machalat pieśń Dawidowa nauczaiąca.
 2. Głupi rzekł^[1] w sercu swém: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwą czynią nieprawość; niemasz, ktoby czynił dobrze.
 3. Bóg z niebios poyrzał na syny ludzkie, aby obaczył, byłliby kto rozumny,^[2] i szukaiący Boga.
 4. Aleć oni wszyscy odstąpili, iednako się nieużytecznymi stali; niemasz ktoby czynił dobrze, niemasz i iednego.
 5. Zaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożyraią lud móy, iako więc chléb iedzą? ale Boga nie wzywaią.
 6. Tam się bardzo ulękną, gdzie niemasz strachu; albowiem Bóg rozproszy kości tych, którzy cię oblegli; ty ie pohańbisz, bo ie Bóg wzgardzi.
 7. Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdy Bóg przywróci z więzienia lud swóy, rozraduie się Iakub, rozweseli się Izrael.

1. Ps. 10, 4. Ps. 14, 1.
2. Rzym. 3, 10.

Ps 52

Ps 53

Ps 54