Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 108


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm CVIII.


I. Dawid Bogu dziękuie, iż go na królestwo wsadził. II. O zupełne otrzymanie królestwa prosi dla chwały Bożéy, i wybawienia ludu. III. Krainy, które ieszcze ponieść miał, wylicza.
1. Pieśń psalmu samego Dawida.
2. Gotowe iest serce[1] moie, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moia.
3. Ocućże się lutnio i harfo, gdy na świtaniu powstawam.
4. Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narody.
5. Albowiem większe iest nad niebiosa miłosierdzie[2] twoie, i aż pod obłoki prawda twoia.
6. Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoia.
7. Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowayże ie prawicą swoią, a wysłuchay mię.
8. Bóg mówił[3] przez świętobliwość swoię; dla tego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.
9. Moieć iest Galaad, móy i Manases, a Efraim mocą głowy moiéy, Iuda zakonodawca móy.
10. Moab iest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moie; przeciwko Filistynom trąbić będę.
11. Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi Edomskiéy?
12. Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z woyski naszemi?
13. Dayże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna iest pomoc ludzka.
14. W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepce nieprzyiacioły nasze.





 Ps 107 Ps 108 Ps 109