Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 97

[654]Psalm XCVII.

 I. Szerokość i sławę królestwa Mesyaszowego opisuie, stosuiąc do niego chwałę onę, w któréy Bóg zakon podawał. II. Naucza, że on miał bałwochwalstwo zhańbić, kościół swóy weselem napełnić, i dusze wiernych z rąk nieprzyiacielskich wydrzeć.
Pan króluie; wyskakuy ziemio, a wesel się mnóstwo wysep.
 2. Obłok i ciemność około niego; sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy iego.
 3. Ogień przed obliczem iego idzie, a zapala w okoł nieprzyiacioły iego.
 4. Błyskawice iego oświecaią okrąg świata, co widząc ziemia zadrzała.
 5. Góry iako wosk rozpływaią się przed obliczem Pańskiém, przed obliczem Pana wszystkiéy ziemi.
 6. Niebiosa opowiadaią^[1] sprawiedliwość iego, a wszyscy narodowie oglądaią chwałę iego.
 7. Niechże będą^[2] zawstydzeni wszyscy, którzy służą obrazom, którzy się chlubią w bałwanach; kłaniaycież mu się wszyscy bogowie.
 8. To usłyszawszy Syon rozweseli się, a radować się będą córki Iudskie dla sądów twoich, Panie!
 9. Albowiemeś ty Pan naywyższy na wszystkiéy ziemi, a bardzoś wywyższony nad wszystkie bogi.
 10. Wy, którzy miłuiecie^[3] Pana, mieycie złe w nienawiści; on strzeże świętych swoich, a z ręki niepobożnych wyrywa ie.
 11. Światłości nasiano sprawiedliwemu, a radości tym, którzy są uprzeymego serca.
 12. Weselcie się sprawiedliwi w Panu, a wysławiaycie pamiątkę świętobliwości iego.

1. Ps. 19, 1.
2. 2 M. 20, 4. 3 M. 26, 1. 5 M. 5, 8.
3. Amos. 5, 15. Rzym. 12, 9.

Ps 96

Ps 97

Ps 98